Dwalen door de souks van Marrakech

Foto 1: gewassen wol

De eerste dag dat ik hier was wilde ik de stad verkennen. Omdat ik dicht bij het Jemaa el Fna plein verblijf ben ik hier naartoe gegaan. Toen ik er was twijfelde ik wel een beetje of ik echt op het goede plein zat; het lijkt overdag totaal niet op wat je ziet op internet (wel trouwens als je op een dakterras van één van de restaurantjes gaat zitten). Meteen kwamen de henna vrouwen en de straat verkopers op me af. Die zijn me toch een partij opdringerig! Het beste is om ze niet aan te kijken en ze compleet te negeren, maar ik vond dat wel lastig aangezien ik hier voor een langere tijd blijf.

Na een rondje over het plein ging ik, op aanraden van mijn nichtje die hier al eens is geweest, de souks in. Dit zijn smalle straatjes met honderden kleine winkels waar van alles wordt verkocht: sieraden, kruiden, tassen, schoenen, kleding, magneten, etc. 




 

Foto 2: natuurlijke kleurstoffen

Ik heb gelezen dat je hier heel makkelijk kunt verdwalen en dat bleek ook zo te zijn. Toen ik de weg naar het plein vroeg, werd ik hier met een omweg naartoe gebracht; ik moest namelijk eerst even komen kijken waar degene aan wie ik de weg vroeg werkte. Dit bleek een plek te zijn waar schapenwol word gewassen en gekleurd en vervolgens wordt verwerkt in kleding en sjaals. De wol wordt gekleurd door natuurlijke kleurstoffen (zie foto 2) en daarna opgehangen om te drogen.

Foto 3: Gekleurde wol

Leuk om te zien hoor, maar meestal wordt er geld gevraagd voor dit soort dingen. En dat terwijl je er niet om vraagt. Uiteindelijk ben ik wel naar het plein gebracht en was ik maar 20 dirham kwijt (ongeveer 2 euro) en dat was het me wel waard na die 2 uur lang dwalen.

Marokko op reis; reisverhalen en Berberwijsheden

Op reis naar Marokko betekent vast ook dat je een bezoek brengt aan koningstad Marrakech. Op het beroemde plein Jemaa el Fna centraal in de oude stad - de medina - is er elke avond 365 (of 366) dagen per jaar - een open straattheater met slangenbezweerders, muzikanten, dansers en ... verhalenvertellers.
En vooral die laatsten laten overduidelijk zien dat het plein er niet alleen is voor de buitenlandse toeristen. Ook de Marokkanen zoeken hier graag hun vertier. Om volksverhalen aan te horen die met veel opsmuk en bijpassend theaterspel al eeuwenlang van generatie op generatie worden doorverteld. Lees mee om alvast een beetje in de sfeer te komen ....

Het verhaal van de vrek en zijn beste vriend
Het verhaal gaat over een de perfecte vriendschap tussen een gierigaard en zijn beste vriend. Nog nooit hadden zij elkaar iets geweigerd. Op een goede dag wil de vriend een reis gaan maken en hij zegt tegen de gierigaard: "ik vertrek voor een lange reis en zal een lange tijd afwezig zijn. Als je mij jouw ring geeft dan zal ik die zorgvuldig bewaren. En elke keer als ik dan naar mijn vinger denk ik aan jou; jij, mijn beste vriend, die mij deze ring gegeven hebt". Waarop de vrek even nadenkt en vervolgens als antwoord geeft: "als je aan mij wilt denken tijdens je lange reis dan hoef je alleen maar naar je vinger te kijken. Dat zal je eraan herinneren dat je iemands ring gevraagd hebt maar niet hebt gekregen. Daardoor zal je mij nooit vergeten".