woensdag 12 april 2017

De Marokkaanse politie

Yup, het is me gelukt; ik ben tijdens mijn eerste week in Marrakech in aanraking gekomen met de Marokkaanse politie. Ik heb het namelijk voor elkaar gekregen dat iemand mijn portemonnee ongemerkt uit mijn tas kon halen. 'Gelukkig' zat er alleen contant geld in, een paar pasjes en wat sleutels van het riad, mijn koffer en van kantoor. Toch ben ik aangifte gaan doen. Dat duurde alleen net even wat langer dan in Nederland. Je wordt hier ontzettend van het kastje naar de muur gestuurd. 'Ja, er komt zo iemand aan', 'Nee, u moet wachten op mijn collega', 'U zit op het verkeerde bureau' en 'Het duurt nog één minuut' kan ik na gister echt niet meer horen.

Eerst ging ik met mijn Nederlandse fiets collega en eigenaar van het riad waar ik verblijf naar de toeristen politie. Die legde ons uit naar wel bureau we moesten (ze werken hier met arrondissementen en het arrondissement waar je naartoe moet hangt af van de plek waar het diefstal plaats heeft gevonden). Op het bureau waar wij heen gestuurd werden, was wel geteld één politieman aan het werk. Na een gesprek in gebrekkig Engels begreep hij ons verhaal en zou hij wel even iemand gaan halen. Of we even een minuutje wilde wachten. Toen er na een half uur nog niemand gekomen was, zijn we gaan lunchen want we hadden die ochtend een fietstour gehad dus we konden beiden wel wat eten gebruiken. Ook na de lunch was er nog niemand aanwezig. Uiteindelijk kwam er een groep schreeuwende Marokkaanse vrouwen binnen, gevolgd door een aantal agenten, die vrijwel direct geholpen werden. De man die hen hielp vroeg ons na een tijdje om bij hem aan het bureautje te komen zitten, terwijl hij de aangifte van de dames verder afhandelde. Toen hij daar eindelijk mee klaar was, vertelde hij ons dat we op het verkeerde bureau zaten en dat we met een politiebusje naar het juiste bureau gebracht zouden worden.

Twee en een half uur later zaten we eindelijk op het juiste bureau, waar we 'maar' een half uur hoefden te wachten op iemand die ons kon helpen. Op dat moment raakte ons geduld aardig op en toen we dat lieten merken werd er meteen iemand gehaald die mijn aangifte kon opnemen. Ook dat duurde een behoorlijke tijd, aangezien meneer het belangrijker vond om met zijn collega's te babbelen in plaats van door te werken. Tussendoor kwam er ook nog even een geboeide man binnen met een aantal agenten, waarvan één een enorm kapmes in zijn hand had. Dat kan hier dus blijkbaar ook gewoon. Ongeveer vier uur later stonden we weer buiten, met een bewijs van aangifte en met een ervaring rijker.

maandag 10 april 2017

Dwalen door de souks van Marrakech

Foto 1: gewassen wol
De eerste dag dat ik hier was wilde ik de stad verkennen. Omdat ik dicht bij het Jemaa el Fna plein verblijf ben ik hier naartoe gegaan. Toen ik er was twijfelde ik wel een beetje of ik echt op het goede plein zat; het lijkt overdag totaal niet op wat je ziet op internet (wel trouwens als je op een dakterras van één van de restaurantjes gaat zitten). Meteen kwamen de henna vrouwen en de straat verkopers op me af. Die zijn me toch een partij opdringerig! Het beste is om ze niet aan te kijken en ze compleet te negeren, maar ik vond dat wel lastig aangezien ik hier voor een langere tijd blijf.

Na een rondje over het plein ging ik, op aanraden van mijn nichtje die hier al eens is geweest, de souks in. Dit zijn smalle straatjes met honderden kleine winkels waar van alles wordt verkocht: sieraden, kruiden, tassen, schoenen, kleding, magneten, etc. 



 
Foto 2: natuurlijke kleurstoffen
Ik heb gelezen dat je hier heel makkelijk kunt verdwalen en dat bleek ook zo te zijn. Toen ik de weg naar het plein vroeg, werd ik hier met een omweg naartoe gebracht; ik moest namelijk eerst even komen kijken waar degene aan wie ik de weg vroeg werkte. Dit bleek een plek te zijn waar schapenwol word gewassen en gekleurd en vervolgens wordt verwerkt in kleding en sjaals. De wol wordt gekleurd door natuurlijke kleurstoffen (zie foto 2) en daarna opgehangen om te drogen.


Foto 3: Gekleurde wol
Leuk om te zien hoor, maar meestal wordt er geld gevraagd voor dit soort dingen. En dat terwijl je er niet om vraagt. Uiteindelijk ben ik wel naar het plein gebracht en was ik maar 20 dirham kwijt (ongeveer 2 euro) en dat was het me wel waard na die 2 uur lang dwalen.

vrijdag 7 april 2017

Welkom in Marrakech

Hoi! Mijn naam is Sophie Hensbergen en ik ben sinds 4 april in Marrakech voor een stage bij Maroc Travel/Toubkal Adventure. Het eerste wat mij opviel toen ik hier aan kwam was het verkeer; wat een enorme chaos. Brommers, auto's, bussen, fietsers en zelfs paard en wagen allemaal op één weg.
De verkeersregels die je in Nederland gewend bent kun je zo goed als vergeten, want er is mij verteld dat juist als je 'normaal' gaat rijden je ongelukken veroorzaakt. En ohja, de woorden 'gordel' en 'knipperlicht' komen niet voor in het Marokkaanse woordenboek.